Leesvoer Internationale Vrouwendag

1. De gruwel van het gezin van Inès Eshun, Borgerhoff & Lamberigts

In De gruwel van het gezin neemt Inès Eshun onze samenlevingsvormen onder de loep, maar ook thema’s als maatschappelijke ongelijkheid, sluimerend racisme en de gruwel van huiselijk geweld. Via een brief aan haar jeugdvriendin Marie onderzoekt een jonge vrouw wat het betekent om deel uit te maken van een gezin. Is het mogelijk om te verlangen naar iets dat je een leven lang angst inboezemde? 

Uit De gruwel van het gezin: "Ik weet niet waarom dat jaar met jou zo'n impact heeft gehad op mij. Misschien wel. Het contrast. Het verlies van onschuld, daar ergens, het mijne, terwijl het jouwe blijven mocht. Jij had iets wat ik niet had."

2. Femina: een nieuwe geschiedenis van de middeleeuwen, via de vrouwen die daaruit zijn geschrapt van Janina Ramirez, Uitgeverij Prometheus

De manier waarop we de middeleeuwen zien, betoogt Ramirez, is sterk gekleurd door de eeuwen die erna kwamen. Ramirez nuanceert die ‘mannelijke’ kijk op de middeleeuwen en brengt vele invloedrijke vrouwen voor het voetlicht.

Uit Femina: "Toen er soldaten nodig waren, bereid om te sterven voor koning en vaderland, gaf de historicus hun helden en krijgers. Toen de samenleving de voorkeur gaf aan mannelijke dominantie en vrouwelijke onderdanigheid, zorgde de historicus voor een op mannen georiënteerde geschiedenis."

3. Borsten en eitjes van Meiko Kawakami, Podium

Borsten en eitjes volgt Natsuko en de vrouwen in haar leven terwijl zij vorm proberen te geven aan een leven als schrijver, zus, moeder, vriendin: als vrouw - met of zonder kind. 

Uit Borsten en eitjes: "Toen ik haar zo zag zitten, met haar lippen stevig op elkaar, haar schouders opgetrokken en een ietwat nerveuze blik, dacht ik terug aan mijn eigen kindertijd en kwam het woord 'armoede' in me op."

4. Onzichtbare Vrouwen van Caroline Criado Perez, Uitgeverij Prometheus

Onzichtbare vrouwen toont hoe in een wereld die grotendeels voor mannen is ingericht, de halve bevolking systematisch genegeerd wordt. Het boek onthult de ‘genderdatakloof’ die wordt veroorzaakt door eeuwige, consequente discriminatie van vrouwen.

Uit Onzichtbare vrouwen: "De levens van mannen zijn die van mensen in het algemeen gaan vertegenwoordigen. Wanneer het over de levens van de andere helft van de mensheid gaat, heerst vaak slechts stilte. En deze stiltes heb je overal. Onze hele cultuur is ermee doorspekt."

5. Draw for Change: Six female cartoonists redefining the lines van Catherine Vuylsteke, Uitgeverij Lannoo

Dit boek vertelt de verhalen van vrouwen uit 6 verschillende landen die cartoons en grafisch werk maken. Of ze nu uit Mexico, de VS, Syrië, Egypte, India of Rusland komen, allen behoren ze tot de absolute wereldtop. Echter, de weg naar de top was niet gemakkelijk voor geen van hen. Vrouwen zijn kwetsbaar, vooral wanneer ze kritiek uiten op een systeem, en deze cartoonisten riskeren veel door dat te doen. Het boek toont niet alleen het werk van deze cartoonisten, maar vertelt ook hun inspirerende verhalen.

Uit Draw for Change: "The artistic styles and lives of these women diverge as widely as the climate zones they come from, the languages they learned in their early years, and the gods that surround them. Some denounce homophobia, fat shaming, or misogyny, while others focus on censorship and persecution. Despite their differences, what stands out are the similarities."

6. Femicide: Tot de dood ons scheidt van Catherine Vuylsteke, De Geus

Elke acht dagen wordt er in Nederland een vrouw vermoord door haar (ex)partner. Decennialang werd het begrip 'femicide' alleen geassocieerd met gruwelijke moorden op vrouwen in verre buitenlandse landen, terwijl het probleem ook hier sluimerde. In haar toegankelijke en persoonlijke stijl brengt de jonge auteur en activist helderheid voor een breed publiek over deze kwestie en benadrukt ze de noodzaak om actie te ondernemen om de moorden op vrouwen vanwege hun gender te stoppen.

Uit Femicide: "Ik schrijf deze woorden omdat ik leef! Laat dat vooropstaan. Mijn nieuwsgierigheid naar femicide en de afstand die ik soms voel bij het theoretisch benaderen van dit onderwerp, botsen hevig met de herinnering aan het koude metaal dat out tegen mijn keel werd gedrukt."

7. Knap voor een dik meisje van Tatjana Almuli, Nijgh & Van Ditmar

Het lijkt alsof iedereen om haar heen, van naaste familie tot wildvreemden en specialisten, het nodig vindt om ongevraagd commentaar te geven op haar lichaam. In dit boek neemt Tatjana zelf de leiding in het gesprek over haar lichaam en vertelt ze openhartig over haar ervaringen als dikke vrouw in een samenleving waar dun zijn de norm is.

Uit Knap voor een dik meisje: "De goedbedoelde adviezen blijven komen, ook van familieleden en kennissen. Ik ben geen schattig, mollig meisje meer. Mijn lichaam is plomp en vierkant, met als grootste vetophoping mijn buik die naar voren puilt. Ik ben een dik kind en het lijkt alsof iedereen daar iets over mag zeggen."

8. En ze leefde nog van Elisabeth Lucie Baeten, Uitgeverij Vrijdag

In dit sprookjesboek neemt schrijver Elisabeth Lucie Baeten afstand van de clichés. Ariël wil geen ballet, maar liever waterpolo doen. Doornroosje is veel te moe voor een ongevraagde zoen. Wist je dat Rapunzel haar lange haren soms best haat? In dit sprookjesboek zijn de prinsessen de helden van het verhaal.

Uit En ze leefde nog: "Mag ik niet op waterpolo of een cursus vlinderslag?' 'Lieve schat', zegt papa, 'er is niets wat jij niet mag."

9. Bintje van Tuly Salumu, Borgerhoff & Lamberigts

Bintje's jeugd was getekend door strijd binnen haar verscheurde gezin in de jaren 90. Na dertig jaar bevindt ze zich nog steeds in een vergelijkbare situatie, worstelend met haar eigen demonen en omstandigheden, waarbij haar rol als lerares haar enige ankerpunt lijkt, maar ook dat is niet immuun voor haar innerlijke worstelingen.

Uit Bintje: "In de hal lag vader laveloos te snurken in de ochtendzon. Braaksel plakte aan zijn overall, trok als het slijmspoor van een slak over de vloer. Ik stapte in een boog rond zijn slappe lichaam naar de woonkamer."

10. Krabben: Van vrouw tot vrouw van Daan Borrel & Milou Deelen, Nijgh & Van Ditmar

In Krabben – Van vrouw tot vrouw onderzoeken Borrel en Deelen waarom vrouwen geneigd zijn elkaar genadeloos te veroordelen. Waarom roepen sommige vrouwen zoveel weerstand en woede op bij vrouwen en de ander niet? Zijn vrouwen echt als krabben in een mand, elkaar naar beneden halend om zelf hogerop te komen? Door middel van gesprekken met diverse vrouwen en door onderzoek te doen naar elkaar willen Borrel en Deelen het tegenovergestelde leren: hoe kunnen vrouwen elkaar bevrijden van die neerhalende blik? 

Uit Krabben: "Ik weet nog dat ik op de middelbare school een bloedmooie vriendin had. Ze was lang, dun en had bruin glanzend haar. Alle jongens waren smoor op haar. Elke dag kwam ze naar school op hakken en met gekrulde haren. Ik noemde dat 'truttig' en 'overdreven'."