Tülin Erkan
Tülin Erkan groeide op in Oostende, bracht haar zomers door in Turkije en wanneer mensen haar als half omschrijven voelt ze zich vooral dubbel. Toen ze in het middelbaar een tekst schreef over een boze chihuahua, zei haar lerares Nederlands dat ze ‘iets’ met haar schrijven moest doen. Ze wist toen niet wat dat betekende maar denkt er vaak aan terug. Haar debuut Honingeter speelt zich af op de luchthaven van Istanbul en roept een verstilde sfeer op waarin moedertaal en vaderland elkaar overlappen tot het botst. Tülin breekt een lans voor traagheid, beschouwt verbeelding als een overlevingsmechanisme en taal als een plek om in te wonen. “Voor mij is taal de essentie. Ik denk zelfs dat ik schrijf omdat taal aanvoelt als een thuis. Daar draait het in Honingeter uiteindelijk ook om: de onkunde om te communiceren, de constante zoektocht naar manieren om dat wel te doen.”