|
Hoe maak jij deel uit van de Curieus Community?
|
Ik werd uitgenodigd om een workshop te komen geven over mijn onderzoek naar vrijwilligerswerk in verenigingen. We dachten samen na over waar Curieus voor stond en naar waar we konden evolueren. Mijn workshops zijn niet alleen luisteren en praten, maar vooral actief participeren en bewegen via uitdagende oefeningen . Het was meteen een klik met het team. Wat mij opviel was dat Curieus, in vergelijking met andere organisaties, veel dynamische jonge mensen in dienst heeft die open staan en nog willen groeien. Mensen die genieten van het leven, kunst en cultuur. Dat bleek bijvoorbeeld toen we 's middags met z'n allen lekker gingen eten en daar echt tijd voor werd gemaakt. Het was toen al duidelijk dat de kracht van Curieus bij de smaakvolle projecten ligt en niet enkel bij de lokale groepen.
|
|
Nu zit je in de raad van bestuur, kwam dat ook via die workshops?
|
Tijdens de workshops en de daaropvolgende begeleiding aan Curieus kwam naar voor dat je geen volwaardig sociaal cultureel werk kunt doen als je deel uitmaakt van een politieke partij. Dat zorgt voor drempels, vermindert de toegankelijkheid. Curieus is nu geen werking meer van Vooruit, maar staat op zichzelf. Dus ook de RvB moest dit uitademen en zo kwam de vraag of ik daar deel van wilde uitmaken. Ik had even een stop ingevoerd voor vrijwillig engagement in RvB, maar Curieus heb ik er toch nog bij genomen omdat ik echt geloof in jullie missie. Jullie zijn met de juiste dingen bezig, op een goede manier en met ruimte om te veranderen
|
|
Zoals diversiteit?
|
Ja, we moeten er niet enkel over praten, maar ook echt doen. Soms is het wel ambetant dat het niet snel genoeg gaat. Als ik dit vergelijk met verschillende organisaties zet Curieus toch de nodige stappen en pogingen. Bijvoorbeeld Fresh Faces vind ik een geweldig idee. Hiermee geeft Curieus een podium aan jonge, diverse, relevante minderheidsstemmen. Curieus duwt die naar boven zodat zij mee het debat voeden en dat vind ik geweldig.
|
|
Welke activiteit of project van curieus spreekt jouw het meest aan?
|
Het is moeilijk kiezen. Ik blijf toch wel fan van Festival van de Gelijkheid. Een sterk concept dat ook zijn plaats in het landschap heeft verdiend en ook gekend is bij velen. Al ben ik ervan overtuigd dat we met dat concept nog beter kunnen. Nog interactiever, nog meer mensen samenbrengen, voor meer beweging zorgen. Maar de mensen die daarvoor worden uitgenodigd en de samenwerkingsverbanden die gelegd worden…dat is toch wel sterk!
|
|
Je spreekt veel over de waarden van Curieus, zijn dat ook waarden die uiting vinden in jouw persoonlijk of professioneel leven?
|
Ten eerste ik ben echt wel een scouts mens. Daar zitten waarden in van gemeenschap maken, iedereen in de groep mag daar zijn plaats innemen, maar je moet ook wel je verantwoordelijkheid opnemen, want anders krijg je het kamp niet opgebouwd. Ten tweede ben ik sociaal-cultureel werker, ik vind dit zo belangrijk dat ik zelfs docent ben geworden aan de Sociale School Heverlee. Onderhuids zien wat er leeft bij mensen. Talenten zoeken, mensen verbinden en vanuit die verbinding mensen laten ontplooien. Ik denk dat de individuele droom altijd in een gemeenschappelijke droom zit. Dit toont zich in een onderzoek dat ik momenteel doe naar ‘Veerkracht bij jongeren’. Als ik in die organisatie kom is het echt genieten. Dat is inzetten om jongeren te laten voelen dat ze er gewoon mogen zijn, hoe ze ook zijn, gecombineerd met kunst, dans of beeld. Zo bouwen ze meer zelfvertrouwen en weerbaarheid op. Ze hebben voor een groep bewezen dat ze iets kunnen en ze stappen met meer vertrouwen weer in de maatschappij in. En dat is ook wat Curieus doet.
|
|
Had je die waarden van kinds af aan of is dat gegroeid tijden de Scouts?
|
Op mijn 12 jaar was ik een heel verlegen jongen, die niet goed in zijn vel zat. Onze scouts bestond toen 75 jaar en dat moest gevierd worden. Er werd gekozen voor een soort van theatervoorstelling gebaseerd op de muppet show. Ik had daar een rol gekregen van Fozzie de beer die een goocheltruc van Urbanus moest brengen. Ik stond daar op een podium te blinken voor een publiek van zo’n 150 mensen die naar me kennen en me zelfs applaus gaven. Dat moment maakte dat ik doe wat ik nu doe. Dat ik op mijn gemak voel, dat ik goed kan praten, dat ik zelfvertrouwen heb voor een groep mensen. Als iedereen zo’n moment zou kunnen hebben, zou dat veel teweeg kunnen brengen in de maatschappij. Toen ik zelf scoutsleider werd, heb ik met mijn vrienden onze scoutsgroep echt veranderd naar een meer open groep. Zo heb ik ook chance gehad met een paar leerkrachten die echt in mij geloofde want ik had niet altijd een gemakkelijke schoolcarrière (lacht). Dus als je iets kunt betekenen voor iemand, dan moet je dat gewoon doen!
|
|
Kun je al van tevoren zien wie open staat voor een verandering?
|
Daarvoor is eerst een ontmoeting nodig. Soms ontmoet men zichzelf door interactie met anderen. Wanneer iemand voor het eerst positieve aandacht krijgt, kan dat ook heel vreemd aanvoelen en kan de persoon zich zelfs geschrokken of bedreigd voelen. Heel veel jongeren, die zo vaak in de steek zijn gelaten, komen in opstand tegen opvoeders. Zij denken dan: ik ga geen nieuwe relatie met jou beginnen, want straks ben jij ook weg. Dus nee, dat kan ik niet altijd van tevoren zien. Maar ik lees wel vrij goed mensen.
|
|
Je hebt precies wel veel inzicht in hoe de menselijke brein werkt.
|
Ja, dat hoort erbij in mijn vakgebied, maar ook tonnen vertrouwen geven en hun persoonlijk netwerk versterken. Zo vind ik het bijzonder jammer dat mensen minder en minder in zichzelf en hun naasten vertrouwen, maar wel meer vertrouwen leggen in zogezegde specialisten en therapeuten/psychologen. Onbedoeld hollen deze experten de natuurlijke kracht van je naasten uit. Ik geloof echt in de kracht van vriendschap en gemeenschap om iets op te lossen in plaats van dit louter individueel met een therapeut te moeten oplossen. Wat soms wel goed is, als het terug verbonden wordt met de gemeenschap. Iedereen zou goed omringd moeten zijn met vrienden!
|
|
Wat speelde je graag als kind?
|
Veel dingen! Ik speel nog steeds (lacht). Vroeger deed ik graag aan sport of potteke-stamp. Ook strategische spelen deed ik liever dan een kansspel. Spelen is overigens de mooiste vorm van leren is, helaas wordt dit zo ondergewaardeerd. Spelen is eigenlijk ruimte en vrijheid creëren door afbakening. Een balans vinden tussen niet te veel en niet te weinig regels. Je ziet dan mensen lachen, genieten, kwaad worden... Ik vind dat tijdens een spel mensen zich gemakkelijker tonen dan bijvoorbeeld tijdens een vergadering..
|
|
Vind je dingen snel terug?
|
Ik vind iets snel terug als ik ze zelf heb weggezet (lacht).
|
